TABUT-şiir

Düne kadar aboneydin harama,
Hep derdin ki:’Sözüm geçer parama!’
Şimdi musallada boşa arama,
Banka vezneleri yok tabutların
Söyle biraz avans versin putların!

Tapular bıraktın valiz dolusu.
Varisler şimdiden kurdular pusu,
Niye götürmedin? Hayret doğrusu
Gerçi bagajları yok tabutların
Bir taksi tutardı, sana putların.

Ahlâk felsefende, “Çağdaşlık” maşa,
Üç-beş fahişeyle güreştin başa
Haydi bu gece de kaçamak yaşa
Gümüş şamdanları yok tabutların
Birkaç mum getirsin, söyle putların.

Hep aşkta kazandın(!) verdin kumarda
‘Dolaşmalı’ derdin, ‘Rakı damarda’
Biraz ayıldın mı, bu son şamarda?
Amerikan barı yok tabutların
Söyle de cin-tonik versin putların.

Nerde şimdi beş yıldızlı oteller?
O hüzzam faslına, dem vuran eller?
Nerde o rakseden incecik beller?
Dansözü, şantözü yok tabutların
Zil takıp oynasın şimdi putların

Yaşarken sende bir saplantı vardı

Minareler sanki sana batardı

Hele sabahları tepen atardı
Gördün ya. Konforu yok tabutların
De bir köşk versin sana putların.

Hani “Kur’an” diyen sence yobazdı
Hani o yobaza her zulüm azdı
Az önce mezarcı bir çukur kazdı
İmdat düğmeleri yok tabutların
Üzülme kurtarır(!) seni putların.

Ne kadar büyüktü dindara kinin?
Hacıyı, Hocayı dağlardı dilin
Haydi konuşsana, bitti mi pilin?
Oksijen tüpleri yok tabutların
Söyle de bir nefes versin putların.

‘Uyandım’ diyorsun, lâkin boşuna
Gördün, bakmıyorlar hiç gözyaşına
Ey mevta! Kaldın mı yalnız başına?
Cumuk yasaları yok tabutların
Söyle, bir avukat tutsun putların!

Cengiz Numanoğlu